2. Z Puszkiem o podróżach: Taormina

 

  Są takie miejsca, które wydają się zbyt piękne by istniały naprawdę. Wymyślone w chwili poezji i rozsypane jak perły między niebem, a ziemią. Jednym z nich jest dla nas Taormina.

  Wąskie uliczki wijące się jak wstęgi. 

Nad głowami kaskady bugenwilli. 

  A przed oczami błękit, który tańczy i przelewa się jakby niebo wlało się do morza i nie wiadomo, gdzie kończy się jedno, a zaczyna drugie.

  Serce Taorminy bije na Corso Umberto I.

 Idąc nim czułyśmy tętno miasta. 

Sklepy z rękodziełem, 

kawiarnie pachnące ciastem i kawą,

galerie, w których kryją się dzieła sztuki.

  Tu spacerowali kiedyś Elizabeth Taylor i Richard Burton, Ava Gardner, Maria Callas i wiele innych sław. I chociaż minęły lata, miasto wciąż pamięta te gwiazdorskie kroki.

  Mogłyśmy poczuć ten glamour Taorminy,  zaglądając do Caffé Wunderbar- legendarnej kawiarni przy Piazza IX Aprile, 

tuż obok kościoła San Giuseppe.

  To tu Ava Gardner i Sophia Loren pijały espresso, a Liz Taylor i Richard Burton po raz pierwszy zostali zauważeni jako para. Warto było usiąść przy jednym ze stolików, spróbować tradycyjnych sycylijskich słodkości, takich jak cassata i cannolo i delektować się chwilą w tym magicznym miejscu.

  A czując aromat świeżo parzonej kawy przenieść się na chwilę w czasy gdy Teatr Grecki i urok miasta były codziennością gwiazd światowego kina.

  Gdy tylko postawiłyśmy stopy na brukowanej Via Teatro Greco zrozumiałyśmy, że to scena, na której światło, kamień i morze grają niekończący się spektakl. 

  Kamienne schody pamiętają echo kroków sprzed 2 tysięcy lat, a każdy kamień starożytnego teatru wyślizgany przez stulecia, opowiada o rzymskich widowiskach i greckich pieśniach.

  Z tarasu teatru widać morze, które zmienia się jak nastroje zakochanej kobiety. Turkusowe o poranku, granatowe w południe i srebrne w świetle księżyca. A w nim Isola Bella- maleńka wyspa niczym  klejnot upuszczony przez boginię.

  Nad miastem czuwa Etna. Potężna, i jednocześnie czuła w swojej opiece. Jej lekko zamglona sylwetka jest strażniczką Taorminy.

  Taormina to także magia filiżanki espresso w cieniu średniowiecznych kamieniczek, dźwięku mandoliny z bocznej uliczki, 

aromatu cytrusów.

 I już wiedziałyśmy, że znalazłyśmy kawałek prawdziwej Sycylii. 

  A gdy odwróciłyśmy głowę od Etny dotarło do nas, że Taormina to nie miejsce na mapie, tylko stan duszy. 

 Są miejsca, w których mruczę ciszej tylko po to,

żeby lepiej usłyszeć, jak szumi morze.

/Puszek 🐾/

Wypowiedziane szeptem, zapisane puszkiem...

*zdjęcia własne;